Jeśli przez planowanie, organizację i wyposażenie w kadry stworzone zostały raczej strukturalne przesłanki realizacji zadań, to z kolei – jako ewentualne zadania kierownicze każdego menedżera – następuje permanentne i konkretne powodowanie wykonywania pracy, odpowiednio do wytyczonego celu.
Na pierwszym planie znajduje się teraz codzienne wykonywanie pracy i jej kształtowanie przez przełożonego, jakokierowanie w węższym znaczeniu. Interesuje nas układ oddziaływania jako mikrostruktura między uczestnikami i te środki, dzięki którym staje się możliwe optymalne kierowanie pracą. Motywowanie, komunikowanie i styl kierowania to wyróżniające się zagadnienia w tej funkcji zarządzania. W omawianym przedsiębiorstwie rolę menedżera przejmuje właściciel. Obrany przez niego styl kierowania to demokratyczny. Komunikuje się ze swoimi pracownikami w sposób bezpośredni, pozwala im wyjść z inicjatywą, a trudne decyzje podejmowane są po przedyskutowaniu problemów z osobą odpowiedzialną za ewentualne wykonanie zadania. Szef „Legionu” motywuje swoich pracowników poprzez system premii.