Kampania obejmowała trzy nurty:
Pierwszy – koncentrował się na tzw. debatach lokalnych, czyli spotkaniach z udziałem przedstawicieli środowiska lokalnego (decydenci, przedstawiciele świata kultury, nauki, mediów), którzy poszukiwali możliwości skutecznego pomagania dzieciom krzywdzonym i zaniedbywanym w danej gminie. Ostatecznym celem debat było podjęcie konkretnych decyzji i przyjęcie rozwiązań sprzyjających skutecznemu pomaganiu dzieciom krzywdzonym, zainteresowanie władz lokalnych problemem dzieci krzywdzonych. Uświadomienie im znaczenia i skali problemu, ograniczeń lokalnej oferty pomocy dzieciom krzywdzonym i ich rodzinom, konieczności działań edukacyjnych na temat problematyki krzywdzenia dzieci. Stworzenie okazji do spotkania ludzi z instytucji i służb pomagających dzieciom krzywdzonym i ich rodzinom; przedstawienie idei pracy interdyscyplinarnej; wypracowanie możliwości współpracy. Powstanie inicjatyw lokalnych związanych z pomocą dzieciom krzywdzonym. Debaty lokalne były jednym z najważniejszych elementów kampanii.
Nurt drugi – to tzw. debaty regionalne (konferencje wojewódzkie) przygotowywane i prowadzone np. przez pełnomocników zarządów województw ds. rozwiązywania problemów alkoholowych.
I wreszcie trzeci nurt – to działania centralne związane z przekazami medialnymi oraz doprowadzeniem do konferencji lub debaty w polskim parlamencie na temat przeciwdziałania przemocy wobec dzieci.