Medialny nurt kampanii „Dzieciństwo bez przemocy” trwał od 30 marca do 31 lipca 2001 roku. W tym czasie w kampanię zaangażowało się 37 stacji telewizyjnych, 113 rozgłośni radiowych i ponad 200 czasopism lokalnych i ogólnopolskich, w których ukazało się ponad 900 artykułów na temat krzywdzenia dzieci. Emitowany był spot telewizyjny i dwa spoty radiowe. Na ulicach miast pojawiło się ponad 1.000 billboardów oraz ponad 3.000 city lightów (plakatów przystankowych). Do II etapu kampanii (wrzesień – grudzień) włączyło się wydawnictwo Edipresse, które przygotowało i przesłało do 7.000 przedszkoli plakat „Dzieciństwo bez przemocy”. W ramach kampanii dokonano dystrybucji ponad 20 tys. plakatów do wnętrz i 150 tys. ulotek i plakatów edukacyjnych.
Powyższa kampania ukazuje w jaki sposób można połączyć różne techniki tworzenia dobrego i pozytywnego image wokół określonego przedsięwzięcia i jak to wykorzystać
w dalszej części akcji. Owa kampania ukazuje przedewszystkim czynnik ludzki jako siłę napędową stopniowego sukcesu[1].
[1] Magazyn Expres Reporterów ” Maltretowane dzieci”, felieton z dnia 2002.04.04.